Tempelen en nog eens tempelen

Er zijn al weer dik 10 dagen verstreken zonder een levensteken van mij… en als je niet blogt, dan betekent dat doorgaans dat je andere leuke dingen aan het doen bent! Ik loop dus al schaamteloos achter, maar het gaat weer een stuk beter en dat is het belangrijkste. Ik ga even een inhaalslag maken voor jullie. 

Op Tweede Kerstdag landde ik ’s avonds in Siem Reap, Cambodja. Ik was erg opgelucht dat ik Vietnam achter me liet, na de eenzame kerst. Dankzij een tip van een travelblog had ik een bedje gereserveerd in het Onederz Hostel, dat in 2017 nog bekroond was met Beste Hostel van Cambodja. Dat kon dus niet verkeerd gaan. Op het vliegveld werd ik opgehaald door medewerkers met een tuktuk. Samen met wat Amerikanen reden we in twee tuktuks naar het hostel. Siem Reap is een grote stad, maar bestaat vooral uit luxe hotels voor toeristen en er is weinig authenticiteit te vinden. Wel is er een groot contrast: moderne gebouwen voor toeristen en veel vervallen panden voor de lokale bevolking. In een kleiner straatje midden in het centrum stond het hostel. 

Bij binnenkomst kwam je in een grote open ruimte met veel bankjes, tafels en hangplekken. Godzijdank was er ook airco, want het is overal 30 graden met een hoge luchtvochtigheid. De keuken was helaas al dicht en ik heb ‘gedineerd’ met een zak chips en een rol koekjes, want meer was er niet te krijgen. Maar eerlijk gezegd maakte me dat weinig uit, want ik was extreem moe van de reis. Ik merkte wel dat ik niet meteen leuke mensen tegenkwam, en dus weer even gecontact met thuis. Gelukkig heb ik mezelf ook wel beter leren kennen deze reis; ik weet dat overprikkeling en moe zijn vaak samen gaan, en dat een goede nachtrust wonderen doet. 

Relaxdag

De volgende dag ontbeten in het hostel met yoghurt en vers fruit. De eerste dag was mijn relaxdag en heb ik weinig ondernomen. Ik merk dat het goed werkt voor mij om eerst even te landen, voor ik me in nieuwe avonturen stort. De hele dag heb ik lekker blogjes geschreven en allerlei dingen uitgezocht over Cambodja, want daar wist ik nog weinig van. Ook heb ik een globale planning gemaakt voor de komende dagen. Tijdens het ontbijt raakte ik aan de praat met de Britse Holly en de Duitse Sebastian. Ze waren vrienden en collega’s en woonden in Berlijn. Zij hadden die ochtend een vroege tour gedaan en gingen nog even slapen, maar we spraken af om eind van de dag samen op te trekken. Zo gezegd zo gedaan; om 16 uur gingen we relaxen bij het rooftop zwembad (ja, dit is niet voor niks een bekroond hostel), waar we genoten van het uitzicht op de stad, muziekjes en de ondergaande zon. 

’s Avonds zijn we de stad in gegaan. Eerst naar het Bug Café in de straat. En ja, dat is wat je denkt dat het is. Je kan natuurlijk niet naar Azië gaan zonder insecten te eten, dus dat deden we dus in stijl in een klein cafeetje, onder bezielende leiding van een Franse eigenaar. We namen een klein snack plateau met salade met meelwormen, loempia’s met mieren, en een spiesje met bidsprinkhanen, tarantula en een soort kever (kakkerlak?). Op de kever na vonden Sebastian en ik alles prima te doen, al zat Holly bij iedere hap bijna te kokhalzen, haha! Maar een biertje erbij maakte ook veel goed. Na een rondje boodschappen hebben we ergens in een Cambodjaans restaurantje gegeten, waar ik een groene curry met groenten nam. Wederom een zalig Cambodjaans biertje natuurlijk. Het was erg gezellig met Holly en Sebastian. Ik heb me erg vermaakt met hun dynamiek; Holly was duidelijk de drukke van de twee en praatte honderduit, terwijl Sebastian prima gedijde op de achtergrond. Aangenaam gezelschap, zeker omdat zij geen stel waren en het leuk vonden dat ik aanhaakte. 

Tempels en heel veel Chinezen

De tweede dag stond in het teken van Angor Wat! Natuurlijk een van mijn bucketlistdingen, dus ik keek hier erg naar uit. En voor wie niet heeft opgelet bij (kunst-)geschiedenis of denkt ‘goh wat was het ook alweer’ even een kleine opfriscursus: Angkor Wat is een tempelcomplex en het grootste religieuze monument ter wereld. Het gebied heeft een oppervlakte van 162,6 hectare, met veel verschillende tempels in een bosrijk gebied. De tempels werden oorspronkelijk gebouwd als hindoetempel voor het Khmer-rijk maar werd tegen het einde van de twaalfde eeuw geleidelijk getransformeerd tot boeddhistische tempel. Verder is Angor Wat het symbool van Cambodja en prijkt het op de nationale vlag. Hierdoor trekt het ook duizenden toeristen per dag. En leuk detail: de film Tomb Raider met Angelina Jolie is ook opgenomen in een van deze tempels. 

Ik koos voor de Sunrise Tour vanuit het hostel, waarbij je de zonsopgang bij de grootste en meest iconische tempel kan bekijken (dit is trouwens ook de header van deze reisblog, dus ik kon dit natuurlijk niet overslaan!). Aangezien de zon rond 6:15 opgaat, moet je dus pleurisvroeg je bed uit. Mijn wekker ging om 3:50 (slik!), want eerst ontbijten en het busje vertrok om 4:30. Toen ik ’s ochtends mijn tanden ging poetsen, botste ik in het donker tegen iemand op in de gang, dit bleek later de Roemeen Adrian te zijn. Hij ging ook mee op de Sunrise Tour (leuk detail voor Thomas: Adrian runt een escape room in Boekarest!). In het busje leerde ik ook de Italiaanse Marco kennen, die ook uit ons hostel kwam. Na het kopen van de kaartjes reden we naar het complex, waar we met heel veel toeristen werden uitgeladen. Ik herhaal: heel veel toeristen. Met zaklampen liepen we in het donker een soort brug over en door het begin van een tempel, tot we bij een soort tweedelige vijver kwamen waar iedereen werd opgesteld. Na een half uur zag je de lucht verkleuren van donkerblauw naar paars en oranje, terwijl de tempel zwart aftekende. Het was prachtig, zeker omdat het silhouet en de kleurschakeringen weerspiegelden in het water. Na een half uur was het licht en kregen we een uur de tijd om de tempel te bekijken. De tour was met een tourguide, maar eerlijk gezegd waren er voor mij zoveel prikkels dat ik die dag niet veel heb meegekregen van zijn verhaal. Kan ook zijn gebrekkig Engels zijn geweest. Overal om ons heen was het prachtig, en ik heb me helemaal suf gefotografeerd. Ik trok veel op met Adrian en twee Australische meiden uit een ander hostel, Ella en Caitlyn. We hadden veel plezier en maakten ook allemaal foto’s van elkaar, die we later hebben uitgewisseld. 

Angelina Jolie

De rest van de ochtend werden we met het busje langs verschillende tempels gesleurd. Zo kwamen we bij een tempel met vele gezichten, eentje met veel apen en natuurlijk de met bomen overgroeide tempel waar Angelina Jolie de scenes van de Tomb Raider-film heeft opgenomen (voor wie dat wil terugkijken: klik hier). Onze tourguide vertelde dat de filmmaatschappij 40 miljoen dollar had betaald om te mogen filmen in de tempel. Jolie wilde absoluut niet dat er de hele dag werd gefilmd, omdat de tempel altijd voor iedereen toegankelijk moest blijven. Daarom werden er maar halve dagen gefilmd. “Angelina is our sweetheart”, zei onze guide. Ondertussen werd wel duidelijk dat dit complex bijzonder toeristisch was, want halverwege de ochtend werden er blikken Chinezen opgetrokken, niet normaal. We probeerden de groepen steeds voor te zijn, maar dat was niet eenvoudig. Na de lunch (wederom groenten met rijst) gingen we terug naar het hostel, en langer was denk ik ook niet leuk geweest. Zeker ook niet omdat het bloedjeheet was buiten. 

In de middag heb ik even geslapen en daarna met Adrian en Marco bij het zwembad gehangen, waar ook Holly en Sebastian waren. In de avond ging ik een beetje shoppen en eten met Adrian. Ook haakte de Duitse Daniel aan, een soort autistische nerd die moeizaam gezelschap was. Hij wilde traditioneel Cambodjaans eten, maar was niet bereid om street food te eten. Adrian en ik wisselden meerdere blikken van verstandhouding, als Daniel weer met rare uitspraken kwam. We hebben uiteindelijk toch heerlijke curry bij een klein kraampje gegeten (wat ook in de smaak viel), en na het eten ging Daniel godzijdank terug naar het hostel. Ik kocht nog een nieuwe wikkelrok voor de volgende dag, want ik had besloten om een tweede dag naar de tempels te gaan. Eigenlijk zou ik naar een ‘floating village’ gaan, maar het was niet het juiste seizoen en door de droogte was er van ‘floating’ weinig sprake. Samen met Adrian en Marco had ik de Sunset Tour geboekt, die langs andere tempels ging en 10 kilometer langer was. Bij terugkomst in het hostel maakten we veel vrienden en dronken we biertjes. Het was erg gezellig Een aantal mensen haakte bij ons aan voor de Sunset Tour, en zo hadden we al een hele leuke groep bij elkaar. Het voelde erg goed om met elkaar op te trekken, met Marco en Adrian als vaste peilers in de groep. 

Golden hour in Angor Wat 

Het voordeel van een Sunset Tour is dat je niet vroeg op hoeft te staan, dus ik heb de volgende dag lekker uitgeslapen. In de middag vertrokken we weer naar Angkor Wat. Dit keer gingen naast Adrian en Marco ook de Noorse Hannah, de Britse James, de Nederlandse Ivo, Dexter en Tim en een Duitser mee. We hadden een toffe groep en de sfeer zat er al meteen in. Die dag hebben we weer hele andere tempels gezien, ieder met een eigen karakter. Gek genoeg verveelde het helemaal niet, al die tempels. Er waren tempels in de jungle, tempels met katten (Echte. Levende. Katten.) en tempels omgeven door water. Soms liep ik in mijn eentje door de complexen, soms kwam ik weer vrienden tegen. Het was geweldig. Het scheelde ook dat dit iets minder bekende tempels waren, waardoor we veel minder toeristen tegenkwamen en de grote groepen uitbleven. Naarmate de middag vorderde brak het ‘golden hour’ aan, waardoor ieder doorkijkje nog magischer werd dan daarvoor. Vlak voor zonsondergang werden we met het busje gedropt bij de laatste tempel. Deze stond –uiteraard- al vol met toeristen, maar we konden er nog bij. We moesten extreem hoge en steile trappen op, en toen stonden we bovenop de tempel met een geweldig uitzicht over de jungle. Wederom vooral handjes met iPhones gezien, maar desalniettemin was zonsondergang erg mooi. De lucht kleurde roze en oranje, met een vuurbal boven de boomtoppen in de verte. Al zal ik niet liegen; op wereldreis zie je natuurlijk meerdere zonsondergangen, en dit was niet de spectaculairste. 

Bij terugkomst in het hostel gingen we met z’n allen bier drinken. Kennelijk werden Adrian en ik gezien als de aanvoerders van de club, want iedereen vroeg aan ons wat we gingen doen met eten. Inmiddels kwamen er ook vrienden van de vrienden aan in het hostel, die ook aanhaakten. Uiteindelijk zijn we met dertien man uiteten geweest, haha! Het contrast met vijf dagen eerder, toen ik nog eenzaam in Vietnam zat, kon niet groter. We hebben erg gelachen en veel foto’s uitgewisseld. Na het eten nam ik afscheid van de meesten –zij gingen nog stappen bij Pub Street- want ik ging de laatste boodschappen doen en mijn tas inpakken. De volgende ochtend ben ik om 7 uuropgehaald met een tuktuk, die mij naar de touringbus bracht. Hiermee ben ik in 9 uur naar Bangkok gereisd, waar ik Oud & Nieuw ga vieren. 

En hoe ik bijna Cambodja niet meer uitkwam en zonder Thaise baht in Bangkok strandde, lees je binnenkort..! 

KVVO: na de eenzaamheid in Vietnam heb ik geweldige dagen in Siem Reap (Cambodja) beleefd! Met nieuwe vrienden van het hostel heb ik twee dagen lang het magische tempelcomplex Angor Wat bezocht. Overdag tempelen en ’s avonds veel gezelligheid met bier. Nu op naar Bangkok voor de jaarwisseling!