Relaxmodus in Chiang Mai

Het is alweer een dikke week geleden dat jullie een teken van leven van mij ontvingen. De afgelopen acht dagen verbleef ik in Chiang Mai, de tweede grote stad van Thailand. Een stuk langer dan gedacht, en ik zal vertellen waarom. 

Bij aankomst op het busstation nam ik afscheid van de groep van de Jungle Trekking Tour. Ik vond de Denen niet sociaal genoeg om mee op te trekken en Frank ging naar een hotel. Dus ik besloot mijn eigen plan te trekken. Helaas had ik de pech dat er geen wifi was op het busstation en ik geen idee had waar ik heen moest. Ik stond een beetje in mijn eentje te drentelen, tot ik me herinnerde dat ik in de app van Booking.com een favorietenlijstje had gemaakt. Met een screenshot heb ik een tuktuk gezocht en na stevig onderhandelen zoefde ik in 20 minuten naar de oude binnenstad. Daar werd ik afgezet bij een hostel. Ik hoopte dat ze nog plek hadden, of dat ik wifi mocht gebruiken. Tot mijn verrassing zat er een gezellige Thai die mij meteen welkom heette. Binnen een minuut was ik gesettled en had ik een bed! Ik was erg trots op mezelf dat ik dit zonder voorbereiding had gecheft. Op Booking.com krijgt het Doi Doo Doa Home Hostel een 9,3 en dat is vooral te danken aan La, de host en eigenaar van het hostel (die gezellige Thai, hierover later meer). 

Ik zat nog geen kwartier op mn hostelbedje toen er een Nederlandse meid binnenkwam; Karin van 35 uit Utrecht. Het klikte meteen en ‘s avonds zijn we samen naar de Sunday Street Market gegaan. Dit is in het oude centrum van Chiang Mai, zo’n 10-15 minuten lopen. Het was allemaal heel gemoedelijk; het oude centrum bestaat vooral uit laagbouw, veel bomen en tempels, en er heerst een backpackerscultuur. Er zijn echter ook veel locals. De markt was superleuk, en we hebben heerlijk streetfood gegeten. Maar ik kreeg steeds meer last van de blaren van de trekking dus op een gegeven moment zijn we naar het hostel gegaan. 

De volgende dag deden de blaren zoveel pijn, dat ik niet goed kon lopen. Ik besloot om een rustdagje in het hostel te nemen, maar La vertrouwde het niet en raadde me aan om naar het ziekenhuis te gaan. Na kort contact met het thuisfront ben ik in de Grab-taxi naar het Chiang Mai Ram Hospital (private) gegaan. Daar werd ik binnen een uur ontvangen en gezien door een arts. De blaren waren behoorlijk diep en zaten op de bal van mijn voet, net onder de tweede teen. Op beide voeten op dezelfde plek. De arts heeft dode huid weggehaald en gedesinfecteerd. Ik was op tijd en het was nog niet ontstoken. Ook had ik dankzij YouTube al de juiste stappen gezet om het te verbinden. Na de behandeling moest ik 1000 baht (€30) afrekenen. Ik werd rondgereden in een rolstoel naar de ATM en bij vertrek strompelde ik op mijn sokken het ziekenhuis uit. Schoenen in de hand. De arts had me nog paracetamol en tramadol voorgeschreven, maar daar heb ik vanaf gezien. Het herstel zou 5-7 dagen (!) duren. Even slikken, dat was toch best lang. En ja, jullie willen nu vast allemaal advies geven over wandelen/schoenen/sokken/blaren, maar ik heb al heel wat jaren last van blaren bij lange wandelingen. Geloof mij, ik ben zelf al een ervaringsdeskundige ;) Helaas was het niet te voorkomen dit keer. 

Terug in het hostel heb ik de knop maar omgezet. De realiteit was dat doorreizen er even niet inzat. Ergens vond mijn ADD het ook niet erg om tot rust te komen na de zware trekking en het drukke Bangkok. Tegelijkertijd had ik het enorm getroffen met het hostel. Er waren bijna alleen maar Nederlandse backpackers en we vormden samen een soort Nederlandse vriendengroep. Iedereen zorgde voor elkaar en ondernam samen uitstapjes. Zo trok ik veel op met Karin, Brigitte (42), Jordy (30), Rick en Melissa, Yari, Merel (23) en de Zwitserse Dan. Later kwamen daar Anna en Jolijn en Yara en Susan nog bij. Iedereen had enorm met me te doen en dagelijks brachten ze lunch en avondeten voor me mee. Jordy en Brigitte hebben zelfs nog antibioticumzalf en gaasjes bij de apotheek gehaald. Bij La bestelde ik dagelijks ontbijt; vers fruit met yoghurt. ‘S Ochtends sliep ik vaak wat uit en kletste ik met iedereen bij het ontbijt. Verder las ik in mijn boek, werkte ik mijn dagboekje bij, luisterde muziek en deed ik wat yoga op het daybed. Als iedereen eind van de dag weer terug was van uitstapjes, werd er bier en chips gehaald en werden er kaartspelletjes gedaan. Van Set tot 31-en. Ondanks mijn blaren voelde ik me super en heb ik ontzettend veel gelachen. Ik stond vooral als ‘dat meisje met die voeten’ en ik had een vast plekje op het daybed in de hoek. Later hoorde ik dat veel mensen er naar uitkeken dat ik daar zat bij ‘thuiskomst’. Ik was vaak een luisterend oor en men was graag in mijn gezelschap. 

Op donderdag reisden de meesten weer verder. Ik vond het jammer dat de groep uit elkaar viel, maar dat hoort ook bij het reizen. Gelukkig had ik steeds minder pijn en kon ik al wat stapjes zetten. Er kwamen veel nieuwe mensen in het hostel, maar die vond ik iets minder leuk dan de eerste groep. Tot mijn verrassing kreeg ik ‘s avonds een appje van Brenda, een vriendin uit Rotterdam die ik ken van mijn door Australië. Zij zat in India, maar stapte bijna op het vliegtuig en was onderweg naar Bangkok en zou de dag erop doorreizen Chiang Mai! Op vrijdagavond zou ze aankomen. Een superleuk vooruitzicht, en we konden het hele weekend nog samen de stad verkennen. Ook kon ik voor haar een bedje regelen in mijn dorm. Toen ze aankwam vlogen we elkaar in de armen. 

Mijn voeten waren voldoende hersteld en de dag erop hebben we allerlei tempels in de stad bezocht. ‘s Avonds zijn we naar een grote tempel op de berg geweest, die mooi uitgelicht was en waar we een schitterend uitzicht hadden over de hele stad.

Op zondag hebben we een kookcursus gedaan, waarbij we allerlei Thaise gerechten gemaakt: thom kai kha soep, spring rolls, rode curry, phad thai en sticky rice met mango. Allemaal zalig en ik wil nu nooit meer naar de Albert Heijn. In de middag heb ik samen met La plannen gemaakt voor mijn reis. ‘s Avonds ben ik nog even naar de avondmarkt geweest, tevens heb ik een massage genomen en mijn teentjes laten voorzien van een kittig gellackje (voor het eerst van mijn leven!). Ook nog even langs de apotheek voor wat spullen om blaren te voorkomen. En na het inpakken van mijn backpack en een biertje ben ik gaan slapen. 

Maandagochtend was het zover; ik ging echt verder! Na acht dagen in het leukste hostel ooit ging ik met gemengde gevoelens weg. Het voelde als een thuis, zo relaxed en fijn, dat ik eigenlijk niet meer weg wilde. Tegelijkertijd was ik ook ontzettend  toe aan een nieuwe stap in mijn reis. 

Ook La had het moeilijk. We hadden in een week tijd een goede band opgebouwd. Hij is superaardig en attent, denkt mee en regelt alles voor je met korting. Ik heb erg gelachen om zijn homo zijn, hij kwam stralend terug van de markt met allerlei Action-achtige kerstspullen vol glitters en ik heb me zeer geamuseerd met zijn perfectionistische decoratieproces, waarbij hij hulp kreeg van zijn schoonmaakster. Buurman & Buurman was er niks bij. Ook kon La zijn spanning niet verbergen bij de Miss Universe-verkiezing. Zijn vriend kwam op dag van mijn vertrek ook nog even langs en zei “het is dat je weggaat, anders hadden we je gevraagd om vandaag mee te gaan kamperen voor drie dagen”. Toen brak mijn hart wel een beetje. Gelukkig komt La in de zomer naar Nederland en worden er met de Nederlandse vriendengroep al plannen gesmeed voor een reünie. 

Mijn hoofd is rustig en opgeladen. Mijn lijf doet het weer. Bij vertrek op maandagochtend kreeg ik dikke knuffels van iedereen (“ik kan niet geloven dat jouw hoekje op de bank nu leeg blijft”). Het was maar een week, maar het voelde als een maand en als thuis. Typisch backpackersleven. Inmiddels ben ik in het busje gestapt naar Chiang Kong, richting Laos. ‘s Avonds ben ik de grens overgestoken bij Laos, waar ik jullie de volgende keer meer over vertel. En ehm... ja. Ik ga weer een trekking doen. Haha. Maar dit keer ben ik voorbereid. En of ik weer blaren heb hoor je de volgende keer. 

KVVO: door blaren moest ik in Chiang Mai naar het ziekenhuis en moest ik een week herstellen. Gelukkig in het leukste hostel met de leukste mensen ooit!