Vliegen door de jungle

Mijn oversteek naar Laos had alles te maken met een van de leukste tours in Azië: de Gibbon Tree Experience. Door deze tour heb ik de tofste en meest intensieve week van mijn reis tot nu toe meegemaakt. Ik zeg het vast even: Als je een beetje conditie hebt en ooit richting Laos gaat, is deze tour echt een mustdo!

Op de eerste dag meldde ik me ‘s ochtends om 8 uur op het hoofdkantoor van de Gibbon Tree Experience (een exo-tourist tour) in Huay Xai. Ik had die nacht aan het Little Hostel aan de overkant geslapen. Samen met drie andere backpackers liepen we naar het kantoor. Zij gingen echter wel een light versie doen; ik deed de Classic van drie dagen. 

Na een introductie en instructies liet ik mijn backpack achter in de opslagruimte en ging ik met mijn kleine Eastpack-rugzak naar de open trucks. Ik laadde mezelf in een busje, waar ik kennis maakte met het Zweedse stel Elin (30) en Viktor (32) en een Australisch gezin, bestaande uit vader Len (57), moeder Sav (47) en dochter Katie (12).  We hadden meteen dikke pret en maakten aan de lopende band grappen met elkaar, de sfeer zat er meteen goed in. 

Stoffige kronkelwegen

Met het busje reden we de stad uit en gingen we een uur over een soort snelweg. Na een korte break kregen we allemaal een stofmasker en sloegen we een onverhard pad in. We zaten meteen in de jungle met kronkelige paden met scherpe bochten en grillige heuvels, en de stofwolk achter ons was gigantisch. Binnen een kwartier was mijn zwarte broek oranje van het stof. Je moest je ook goed

Na een half uur kwamen we aan bij het bezoekerscentrum van Nam Kha National Park, waar we lunch kregen. Er waren meerdere busjes vertrokken uit Huay Xai en met een groep van ca 30 man vertrokken we na de lunch de rimboe in. Na een hike van 45 minuten, langs rijstvelden, stroompjes en over heuvels, kwamen we aan bij de start van het zipline traject. Ik had de eerste avond in Huay Xai een Nederlander gesproken, die al tipte dat we in treehouse 7 moesten gaan. Ik heb snel een plan gesmeed en samen met de leuke mensen van het busje vormden we een groepje, en toen lukte het ook nog om treehouse 7 te bemachtigen! Alle andere mensen gingen ook in groepjes op pad naar hun eigen treehouse. 

De eerste zipline

Wij maakten kennis met onze tourguide Zoiveau, een local van 29 uit het dorp rond het bezoekerscentrum. Verder ging zijn assistent Lepu (19) mee. We kregen allemaal een harnas aan, met een zipline en een safety line. Ook kregen we handschoenen en en speciale cap met een harde binnenkant. Na vijf minuten lopen kwamen we bij de eerste zipline. Het was toch even spannend; alle instructies moesten nu worden toegepast en om verder te komen moest je echt naar de overkant. Zoiveau ging eerst en zou ons aan de andere kant opvangen. De eerste zipline was 160m, om ‘te oefenen’. We vonden het allemaal een beetje eng, maar we hadden de tour natuurlijk niet voor niks geboekt. Na even moed verzamelen klikte ik mezelf aan de zipline en na een paar keer diep adem halen zette ik af. En toen vloog ik, met mijn rugzak op mijn rug, zo naar de overkant! Nadat iedereen de overkant had gehaald, waren we allemaal een beetje euforisch: we did it! We hikten weer verder en niet veel later kwam de tweede zipline. De spanning kwam weer even terug, maar bij iedere zipline ging het beter. Ook kregen we steeds meer handigheid in het aanklikken, afzetten en de overkant halen.

De truck was om zoveel mogelijk vaart te creëren, zodat je aan het einde niet stil kwam te hangen en moest omdraaien en met je armen moest ‘klimmen’. En dat is geen pretje voor je arm- en buikspieren, en je moet er al helemaal niet aan denken dat je dan 30m boven een valei aan stalen kabel bungelt. Gelukkig kwam Zoiveau, die een bonk spieren was, je regelmatig ‘ophalen’ als het te zwaar werd om te klimmen. De groep was trouwens heel supportive, en er werd gejuicht en geapplaudiseerd als je de overkant bereikte. Iedereen lette op elkaar en het was supergezellig. Ik had bij het hiken trouwens geen last van mijn enkel, maar mijn balans is niet zo goed meer als voor de operatie. Gelukkig kreeg ik van Zoiveau een op maat gemaakte wandelstok van bamboe. Toen ging het prima. 

Slapen in een treehouse

Na een uur hiken en ziplinen kwamen we aan bij onze boomhut, waar we twee nachten zouden slapen. We stonden wederom bij een afgrond, en de enige manier om binnen te komen was ziplinen. Achter elkaar zoefden we het huisje binnen. De boomhut was gebouwd in een megagrote boom van 300 jaar oud, op ren hoogte van 35 meter. We hadden een uitzicht van zeker 180 graden op de jungle vallei, waarbij we heel ver konden kijken. Het was adembenemend, en we hoorden vogels en gibbon apen zingen in de verte. Ook zagen we kippen op de grond scharrelen en eekhoorns door de boomtoppen springen. De badkamer van de boomhut had trouwens ook zo’n uitzicht over de jungle, die zat een verdieping lager. Bovenin was trouwens ook nog een zoldertje. We sliepen allemaal in katoenen tentjes (in verband met de muggen en wilde beesten), met redelijk goede matrassen en dikke dekbedden. Die waren ook nodig, want het was ‘s nachts amper 10 graden. 

Bij aankomst kregen we zalige snacks; geroosterde pinda’s met citroengras, partjes appel en een soort koekjes van pitten, zaden en honing. We hadden even tijd om foto’s te maken en toen de zon onderging, werd het snel koud en trok iedereen warme kleren aan. Rond 17:30 kwamen medewerkers van de grondkeuken (ergens in de jungle) al ziplinend het eten brengen. Wederom overvloedig, heerlijk, vers en gezond; rijst met groenten en veel vegetarische opties. Ook allerlei lokale gerechten met spannende smaken, hier en daar pittig gekruid. Na het eten werd er voor ons afgewassen en kregen we thee. Zoiveau en Lepu vertrokken naar de slaapvertrekken bij de grondkeuken. Ze ziplineden weg in het donker. Toen waren we met elkaar. We hebben nog een tijd naar de jungle zitten kijken, die deels verlicht werd door de maan. Veel zagen we niet, maar het was om stil van te worden. We zaten middenin de jungle in een boomhut, ver weg van de bewoonde  wereld. Sterren boven ons, en soms hoorde je een eekhoorn aan de boom knabbelen. Iedereen ging vroeg naar bed. Ik deelde een tentje met Katie. 

Wakker worden in de jungle

De volgende ochtend werden we wakker van het geluid van de ziplines. De keukenmedewerkers van de Gibbon Tree Experience kwamen het ontbijt brengen. We zagen een dame met teenslippers, bungelend aan de zipline, die een grote ketel heet water in haar hand had. Ongelooflijk. Wederom ontbeten we met sticky rice en groenten, en fruit. Het was nog behoorlijk fris en een enkeling van ons had zelfs een muts op. We hadden allemaal redelijk geslapen. Best een wonder, want de boomhut lag bezaaid met boomschors. De eekhoorns waren die nacht goed bezig geweest. Na het ontbijt tanden poetsen met uitzicht op de jungle. Er was ook een hurkwc in de badkamer, die overigens werd afgeschermd met een gordijn. Al met al was er weinig privacy. Het onderwerp ‘hoe moet je geluidloos poepen in een boomhut in de jungle en hoe spoel je het weg’ werd veelbesproken, en gelukkig konden we er ook goed om lachen. Als iemand aankondigde ‘ik ga even naar de wc’ wisten we al genoeg. En eigenlijk waren we ook allemaal nieuwsgierig of het goed was gegaan, haha. Sowieso is de stoelgang in relatie tot de Aziatische keuken terugkerend gespreksonderwerp onder backpackers. 

Om 8 uur vertrokken we op ontdekkingstocht door de jungle. In zo’n 4,5 uur bezochten we de andere vier treehouses, en hingen we aan zeker 16 ziplines. Mijn bamboo wandelstokje werd telkens door Lepu meegenomen op de zipline, en zo gingen we steeds weer verder. Het was telkens een behoorlijke klim. We hebben die dag 12 km gelopen, maar ook 101 verdiepingen beklommen (volgens mijn app). Ik miste hierbij wel iets aan conditie (soms ademtekort door de astma, maar de puffer was mee), maar ik was gelukkig niet de enige. Gelukkig was het maar 26 graden en was de meeste bagage achter gebleven in onze boomhut. Lepu en ik liepen steevast achteraan. Zijn Engels was niet zo goed, en iedere keer als ik zei ‘I’m sorry I’m slow’ zei hij heel vrolijk ‘you’re welcome!’.

Zorgeloos ziplinen

Het ziplinen ging steeds beter. Niemand was meer bang. Zonder enige angst zoefden we over enorme kloven en valeien, met een adembenemend uitzicht (check hiervoor de geweldige en ietwat spannende filmpjes op deze blog!). De langste zipline was 470 meter lang en zeker 40 meter hoog. Niet voor mensen met hoogtevrees dus! Ik vond het ziplinen geweldig. Ik voelde me vrij aan de zipline en het uitzicht was zo fantastisch. Ook was ik totaal niet meer bang; ik sprong zonder twijfel van de plank de diepte in om soms 350m verder weer aan te komen.

We zaten vol met adrenaline en de sfeer was opperbest. Natuurlijk helpt het ook als je samen iets unieks meemaakt. De Australische vader Len was een beetje onze aanvoerder en durfde alles, gevolgd door zijn dochter Katie, die we de bijnaam Fearless Katie gaven. Ik heb nog nooit iemand met zoveel zin de diepte in zien springen. Sav vond het af en toe nog wat spannend, en zij was ook de meest zorgzame van de groep. lk had een goede klik met het Australische gezin. Maar ook Elin en Viktor waren zeer prettig gezelschap, waar ik me erg bij op mijn gemak voelde. Alledrie hadden we de Noord-Europese inslag en een creatief beroep. Eigenlijk hebben we ons als groep  geen seconde aan elkaar geërgerd in de drie dagen.

De laatste avond deden we spelletjes met Zoiveau en Lepu, en mijn meegebrachte spel Set viel ook in de smaak. Toen Zoiveau en Lepu weg waren, werden Len, Katie en Viktor een beetje stout en zijn ze stiekem in het donker gaan ziplinen naar de overkant. Dat was tegen de regels. Maar god, wat was het leuk. We voelden ons als pubers op een schoolkamp. 

Ik zou die avond bovenin op het zoldertje slapen, maar ik vond het toch te spannend met alle wilde dieren. Gescheiden door tentdoek zitten eekhoorns, ratten en muizen toch max 50cm van je slapende hoofd. Er werd mij nog moed ingepraat, en ik dacht nog ‘once in a lifetime’, maar de paniek won en ik moest (mede door alle indrukken van die twee dagen) even huilen. Elin troostte mij en zei ‘slapen op 35 meter hoogte in deze boomhut is al once in a lifetime’.  Met een slaappil erbij heb ik alsnog een goede nachtrust gehad. 

Spierpijn

De laatste dag mochten we nog een beetje freewheelen en verschillende ziplines proberen. Ik had echter zoveel spierpijn in mijn core en armen, dat het klimmen geen pretje was en ik vooral heb gekeken en aangemoedigd. Rond 12 uur kwamen we alle andere groepen weer tegen.

Bij het startpunt leverden we onze zipline gear weer in en hikten we in een uur weer terug naar het dorp. Omdat we zoveel plezier hadden gehad met Zoiveau zijn we nog met hem meegelopen naar zijn huis, waar we zijn vrouw en jongste dochter mochten ontmoeten. We voelden ons vereerd. Kennelijk vond hij ons ook een leuke groep, want zijn vrouw moest ook groepsfoto’s van ons maken op zijn telefoon. Daarna hebben we snel geluncht bij het bezoekerscentrum en begon de reis van 1,5 uur over de stoffige weg naar Huay Xai. We keken er allemaal naar uit om na drie dagen weer te kunnen douchen. 

Uiteten in mijn pyjama

Bij het kantoor van Gibbon Tree Experience haalde ik mijn backpack op en stak ik de weg over, waar ik weer incheckte bij Little Hostel. Douchen, kleren in de was en alles bijlezen op je telefoon.  ‘s Avonds hebben we met ons groepje weer bij ons favoriete Terasse gegeten. Omdat al mijn lange broeken in de was zaten, ben ik mijn pyjamabroek uiteten gegaan, haha! We hebben zoveel video’s en foto’s uitgewisseld, dat we het wifi kapot maakten. Maar we hebben wederom erg gelachen en flink geproost met veel Beerlao. Na het eten zijn Elin en Viktor meegelopen naar mijn hostel, waar we gezamenlijk tickets hebben gekocht voor de slowboat, die ons in twee dagen naar Luang Prabang gaat brengen. De Australiërs volgen een dag later. Ik ben in ieder geval heel blij dat ik nog even verder reis met Elin en Viktor! 

En natuurlijk vragen jullie af; An, had jij geen blaren? Hoe ging het daarmee? Ik kan je vertellen: het ging heel goed! Dankzij een goede voorbereiding met preventief tapen, talkpoeder en ingelopen hikingboots heb ik er geen blaartje bijgekregen en zijn de oude blaren inmiddels bijna weg. Op naar het volgende avontuur in Luang Prabang! 

En ik benadruk nog even: klik even op de video’s, want dan zie je pas echt hoe het was. Kijk en huiver! 

KVVO: op grote hoogte heb ik drie dagen in de jungle vertoefd. Hiken, ziplinen en slapen in een treehouse; het was geweldig! De groep was fantastisch en dit was een van de tofste dingen die ik ooit heb gedaan.